ری‌را

سلام ری‌راااا ! 

خوابت خوش .

چه بارانی است . و میدانم که چقدر قند دلت آب می‌شود با صدای پایش. 

من را که بیدار کرد .

اصلا این بی‌مروت باران !  انگاری آمده تا هی درس عاشقی را صدا بکشد و هجی کند.

و چه بویی هم دارد . به گمانم زلف های توست، همانهایی که بالای پیشانی ت می‌رقصند. 

و وای اگر خیسی زلف یار و دلتنگیِ نمناکِ باران را خدا آمیخته باشد . 

خوش بخوابی ری‌راااا...

و فردا را از پنجره اتاق‌ت تمام عشق‌بازی امشب باران را نفس بکش . 

و بدان دلی آن دورتر ها هی به یادت تمام خیابان های شهر را به خیالش قدم می‌زده.