به امیرحافظ

امشب اونقدر زجرم دادی که از ته دل آرزو کردم کاش اصلا نبودی.

فهم

یکی از بزرگترین زجرهای زندگی همینه که اطرافیات نفهمن چی میگی.نفهمن چی میخای.

بشینن کنار چند تا زغال نیمه روشن هی از بزرگمردی های نداشته شون بگن.هی از عقل و شعور نداشته شون.

یکی از بزرگترین زجرهای زندگی همینه.نفهمی عذاب قبر زندگی ت میشه.

دلم به حال خودم می سوزه.

روزهای بیخود

پسر اینروزها از همیشه غریبه تر شدی.روزهای مزخرفیه و تو مزخرفتر از همیشه.
ازت ناامیدم.
میترسم فردات بشه یکی.از اون هزاران نفری که فقط بلدن حق مردم رو بخورن.
نمیدونم کجای زندگی رو کج رفتم که ایمروزها اینقد زجرم میدی.
خالی ام.یه خالی ناامید.